Trochę motoryzacji i techniki

Franz Komnick (ur. 27 luty 1857r w Tropiszewie, zm.  1grudnia 1938 r. w Elblągu

- przedsiębiorca niemiecki , konstruktor samochodów,  zasłużony przemysłowiec.

 Jego nagrobek znajduje się na cmentarzu przy ulicy Sadowej. W jego pogrzebie uczestniczyła ogromna rzesza elblążan. Nagrobek Komnick’a zachował się do naszych czasów, znajduje się w lapidarium na ulicy Sadowej (dawny cmentarz Trzech Króli)

O uznaniu jakim cieszył się przedsiębiorąca świadczy m. in. fakt przyznania mu tytułu doktora honorowego przez Wyższą Szkołę Techniczną w Gdańsku oraz nazwanie jego imieniem (jeszcze za jego życia) jednej z elbląskich ulic (dzisiejsza Fabryczna).
Kilka pomysłów na to jak może wyglądać automobil

 

Ferdinand Gottlob Schichau (ur. 30 stycznia1814r.  w Elblągu zm. 23stycznia 1896r. tamże  - przedsiębiorca  konstruktor  maszyn parowych i okrętów .

Był synem Holendra osiadłego w Elblągu, Karola Jakoba Schichau, mistrza wytopu miedzi
 W 1854  Schichau zbudował własną stocznię w Elblągu w zakładzie tym powstał m.in. pierwszy niemiecki parowiec o konstrukcji żelaznej i napędzie śrubowym ("Borussia", 1855 )
 Dalszy rozwój firmy zapewniły liczne zamówienia wojskowe, począwszy od 1877 roku, szczególnie stocznia Schichaua wyspecjalizowała się w budowie torpedowców i niszczycieli.  Oprócz stoczni elbląskiej, od 1899 Schichau zorganizował zakład remontowy okrętów w Piławie a w 1892 uruchomił nowo zbudowaną stocznię w Gdańsku, umożliwiającą budowę większych statków. Po jego śmierci przedsiębiorstwo prowadził zięć, Carl Heinz Ziese 1848-1917r.

 

Fabryka Lokomotyw

Ferdynand Gottlob Schichau wykupił niewielki majątek Trettinkerhof. Na tym terenie postawił ogromną fabrykę lokomotyw i fabrykę kotłów parowych. W przeciągu czterech lat fabryka wyprodukowała sto lokomotyw i 500 maszyn parowych, przy czym nie była to produkcja seryjna, tak więc każda maszyna budowana była na zamówienie i każda maszyna była inna. Na zdjęciu widzimy Fabrykę Lokomotyw Schichau’a z lotu ptaka od zachodu. Po lewej stronie jest dzisiejsza Aleja Grunwaldzka. Pierwszy budynek to biurowiec dzisiejszego Elzamu. Dalej rozciąga się długa hala fabryczna. Po prawej widać tory łączące Berlin z Królewcem. Budowa tej fabryki wpłynęła na wygląd miasta. Osiedla mieszkaniowe powstawały równolegle z zakładem( między Aleją Grunwaldzką a ul. Bema). Później na Zatorzu (przy ul. Kilińskiego) wybudowano osiedla domków jednorodzinnych, w których mieszkali pracownicy zakładów należących do Schichau'y.

 Inne Fabryki w Elblągu

 Fabryka cygar i tabaki Loeser & Wolff

Elbląska fabryka Loeser & Wolf została założona w 1874 r.  Posiadała filie w Braniewie, Malborku, Starogardzie Gdańskim oraz Berlinie i wkrótce stała się największym producentem cygar i tabaki w Europie. Po 1933 roku zmieniła nazwę na Walter E. Beyer. Fabryka zatrudniała kilka tysięcy elblążan, w tym głównie kobiety. Jej sztandarowym produktem były cygara „Reval”. W części zabudowań fabryki po wojnie mieściły się lub mieszczą siedziby firm takich jak Truso, Renoma czy Wolność.

Widok na ulicę Królewiecką oraz ul. Odzieżową

Firma była chlubą całego miasta i nieprzypadkowo jej właściciel B. Loeser otrzymał od cesarzowej Augusty-Wiktorii już w 1895 r. honorowy tytuł królewskiego radcy handlowego. Natomiast ulicę Małych Ceglanych Bud przemianowano w 1899 r. z okazji 25-lecia fabryki na Loeserstraße – ulicę Bernharda Loesera (obecnie Odzieżowa.